ﺭﻭﺯﯼﻓﺮﺩﯼﺟﻮﺍﻥﻫﻨﮕﺎﻡﻋﺒﻮﺭﺍﺯ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ، ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﺁﺏ ﺯﻻﻟﯽ ﺭﺳﯿﺪ. ﺁﺏﺑﻪﻗﺪﺭﯼﮔﻮﺍﺭﺍﺑﻮﺩﮐﻪﻣﺮﺩﺳﻄﻞ ﭼﺮﻣﯽﺍﺵﺭﺍﭘﺮﺍﺯﺁﺏﮐﺮﺩﺗﺎﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼﺍﺯ ﺁﻥﺁﺏ ﺭﺍﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺘﺎﺩﺵ ﮐﻪ ﭘﯿﺮﻗﺒﯿﻠﻪﺑﻮﺩﺑﺒﺮﺩ.ﻣﺮﺩﺟﻮﺍﻥﭘﺲﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕﭼﻬﺎﺭﺭﻭﺯﻩﺍﺵ،ﺁﺏﺭﺍﺑﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﮐﺮﺩ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ،ﻣﻘﺪﺍﺭﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯﺁﺏﺭﺍ ﻻﺟﺮﻋﻪ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪﻭﻟﺒﺨﻨﺪﮔﺮﻣﯽﻧﺜﺎﺭﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥﮐﺮﺩﻭﺍﺯﺍﻭﺑﺎﺑﺖﺁﻥﺁﺏﺯﻻﻝ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﯽﮐﺮﺩ.ﻣﺮﺩﺟﻮﺍﻥﺑﺎﺩﻟﯽﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ. ﺍﻧﺪﮐﯽﺑﻌﺪ،ﺍﺳﺘﺎﺩﺑﻪﯾﮑﯽﺩﯾﮕﺮﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶﺍﺟﺎﺯﻩﺩﺍﺩﺗﺎﺍﺯﺁﻥﺁﺏ ﺑﭽﺸﺪ. ﺷﺎﮔﺮﺩﺁﺏﺭﺍﺍﺯﺩﻫﺎﻧﺶﺑﯿﺮﻭﻥﭘﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺁﺏ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺪ ﻣﺰﻩ ﺍﺳﺖ. ﻇﺎﻫﺮﺍﺁﺏﺑﻪﻋﻠﺖﻣﺎﻧﺪﻥﺩﺭﺳﻄﻞ ﭼﺮﻣﯽ،ﻃﻌﻢﺑﺪﭼﺮﻡﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩ. ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺁﺏﮔﻨﺪﯾﺪﻩﺑﻮﺩ.ﭼﻄﻮﺭﻭﺍﻧﻤﻮﺩﮐﺮﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮﺁﺏﺭﺍﭼﺸﯿﺪﯼﻭﻣﻦﺧﻮﺩﻫﺪﯾﻪﺭﺍ ﭼﺸﯿﺪﻡ. ﺍﯾﻦﺁﺏﻓﻘﻂﺣﺎﻣﻞﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯﻋﺸﻖﺑﻮﺩﻭﻫﯿﭻﭼﯿﺰﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﻮﺍﺭﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ.
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
